Subjunctive
Tryb łączący w języku niemieckim jest używany częściej niż w języku angielskim. Najczęściej jest używany do wyrażenia tego, co ktoś by zrobił.
W tym przewodniku przyjrzymy się najprostszej formie, która jest skonstruowana tak, jak angielskie użycie would – po prostu dodaj bezokolicznik.
Wszystko, czego potrzebujesz do zapamiętania, to koniugacja trybu łączącego jednego czasownika: werden. Oto ona:
| ich würde | Ja bym |
| du würdest | ty byś |
| er/sie/es würde | on/ona/ono by |
| wir würden | my byśmy |
| ihr würdet | wy byście |
| Sie/sie würden | oni/one/ty (formalne) by |
To prawda, że po angielsku jest łatwiej, ale kiedy już to opanujesz, po prostu dodaj bezokolicznik.
Das würde ich nicht tun.
Nie zrobiłbym tego.
By bardzo często idzie w parze z jeśli. A do tego będziesz potrzebować nowego czasu każdego czasownika. Mimo to nie jest tak źle.
W większości przypadków możesz po prostu przyjąć przeszłą formę czasownika i dodać umlaut. Weźmy na przykład haben i können, prawdopodobnie najpopularniejsze czasowniki regularne w trybie łączącym.
haben - hatte - hätte
können - konnte - könnte
Wenn ich mehr Zeit hätte, würde ich auch gehen.
Gdybym miał więcej czasu, też bym pojechał.
Wenn er ein Flugzeug hätte, würde er fliegen.
Gdyby miał samolot, to by latał.
Najpopularniejszym czasownikiem nieregularnym jest werden:
Wenn ich ein Chef wäre, würde ich mehr Macht haben
Gdybym był szefem, miałbym większą władzę.