Spanish Verb Tenses
Jednym z najbardziej złożonych elementów gramatyki hiszpańskiej są koniugacje czasowników.
Czasy: present, imperfect, preterite, future, conditional, present perfect, pluperfect, preterit perfect, future perfect, conditional perfect, present subjunctive, imperfect subjunctive, present perfect subjunctive and pluperfect subjunctive.
Oto wyjaśnienie każdego z terminów:
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy jest używany do wyrażenia czynności, która trwa nieprzerwanie w tym momencie. Są one również używane do opisania czynności nawykowej, która ma miejsce w czasie teraźniejszym. Aby zachować prostotę, przejdźmy najpierw przez "osoby", czyli o kim mówi czasownik.
Podczas używania czasu teraźniejszego istnieją trzy formy liczby pojedynczej, które następnie zamieniają się w trzy formy liczby mnogiej. Są to: :
Pierwsza osoba: Używaj jej, gdy mówisz o sobie używając "ja", lub po hiszpańsku "Yo". W liczbie mnogiej osoba ta przechodzi w "My" lub po hiszpańsku "nosotros(as)".
Druga osoba: Używaj tej osoby, gdy mówisz o nieformalnym "Ty" lub po hiszpańsku "tú". W języku hiszpańskim używasz tej "nieformalnej" wersji, gdy rozmawiasz z kimś, kogo już znasz, kto jest młodszy od Ciebie lub w tym samym wieku. Nie używaj "tú", gdy jesteś w profesjonalnym lub formalnym otoczeniu lub rozmawiasz z kimś starszym lub wyższym (zawodowo) od Ciebie.
Trzecia osoba: Odnosi się to do sytuacji, gdy osoba A i osoba B prowadzą rozmowę i mówią o osobie C lub osobach C, D i E. Aby zachować prostotę, będziemy mówić tylko o orientacyjnym " trybie " tych słów. Jednakże, aby dać ci podgląd, istnieją również formy trybu łączącego i rozkazującego. Istnieją również trzy różne czasy (podobnie jak w języku angielskim): przeszły, teraźniejszy i przyszły.
Aby zachować prostotę, będziemy mówić tylko o orientacyjnym " trybie " tych słów. Jednakże, aby dać ci podgląd, istnieją również formy trybu łączącego i rozkazującego. Istnieją również trzy różne czasy (podobnie jak w języku angielskim): przeszły, teraźniejszy i przyszły.
Kiedy zaczynasz mówić po hiszpańsku, zaczniesz zauważać wzorce. W ich formie bezokolicznika zauważysz, że większość czasowników kończy się na -r.
Najpopularniejsze końcówki to: -ar, -er i -ir.
"-ar"
Zacznijmy od czasownika „mówić” lub „hablar” w języku hiszpańskim. Zauważysz, że zakończenie zawiera „-ar”. Dlatego używając „hablar” jako modelu, możesz łatwo zobaczyć, jak inne czasowniki „-ar” również będą koniugowane.
| yo | -o | hablo | Mówię |
| tú | -as | hablas | Mówisz (nieformalnie) |
| Usted, él, ella | -a | habla | Ty (formalnie) mówisz On/ona mówi |
| nosotros(-as) | -amos | hablamos | Mówimy |
| vosotros | -áis | habláis | Wy (nieformalnie) mówicie |
| Ustedes, ellos, ellas | -an | hablan | Ty (formalnie) mówisz Oni mówią |
"-er"
Inną bardzo popularną końcówką czasownika jest „-er”. Zauważysz, że jest to bardzo podobne do wzorca zakończenia „-ar”, wystarczy zmienić samogłoskę. Użyjmy czasownika „jeść” w języku hiszpańskim, czyli „comer”. To niezwykle ważne słowo, które warto znać!
| yo | -o | como | Jem |
| tú | -es | comes | Ty (nieformalnie) jesz |
| Usted, él, ella | -e | come | Ty (formalnie) jesz On/ona je |
| nosotros(-as) | -emos | comemos | Jemy |
| vosotros | -éis | coméis | Ty (nieformalnie) jesz |
| Ustedes, ellos, ellas | -en | comen | Ty (formalnie) jesz Oni jedzą |
"-i"
Ostatnią bardzo popularną końcówką czasownika jest „-ir”. Zauważysz, że tabela jest również bardzo podobna do tabeli przedstawiającej wzór końcowy „-er”, nawet z pewnymi zmianami, które są całkowicie takie same. Użyjmy czasownika „żyć” w języku hiszpańskim, czyli „vivir”.
| yo | -o | vivo | Żyję |
| tú | -es | vives | Żyjesz (nieformalnie) |
| Usted, él, ella | -e | vive | Ty (formalnie) żyjesz On/ona żyje |
| nosotros(-as) | -imos | vivimos | Żyjemy |
| vosotros | -ís | vivís | Żyjecie (nieformalnie) |
| Ustedes, ellos, ellas | -en | viven | Ty (formalnie) żyjesz Oni żyją |
Oto trzy najczęstsze, regularne końcówki czasowników. Istnieją jednak czasowniki zawierające formy nieregularne.
Nieregularne formy "Yo"
W przypadku tych czasowników wszystko pozostaje takie samo, jak wspomniano wcześniej, gdy kończą się na "-ar", "-er" i "-ir", z wyjątkiem formy pierwszej osoby.
Na przykład słowo „hacer”, które oznacza „robić”, w języku angielskim ma inną formę „Yo” niż zwykłe czasowniki zakończone na „-er".
W przypadku „hacer” wszystkie koniugacje drugiej osoby (drugiej i trzeciej) są takie same, z wyjątkiem formy „Yo”. Postępując zgodnie z tabelą, możesz pomyśleć, że będzie to „haco”, ale tak nie jest. To jest „hago”. Istnieją pewne czasowniki, które zmieniają tylko formę pierwszej osoby.
| conocer | conozco | Znam |
| dar | doy | Daję |
| traducir | traduzco | Tłumaczę |
Powinieneś używać czasu teraźniejszego oznajmującego (forma, której właśnie się nauczyłeś), gdy mówisz o rzeczach, które dzieją się teraz, w najbliższej przyszłości oraz o innych momentach z dnia na dzień. Ta forma jest jedną z najpopularniejszych.
Będziesz używać czasu teraźniejszego, mówiąc o rzeczach takich jak:
1. Codzienne czynności
Kiedy mówisz o rzeczach, które robisz codziennie lub niezwykle często, użyjesz czasu teraźniejszego w trybie orientacyjnym. Może to oznaczać rozmowę o codziennych czynnościach, obowiązkach, uprawianych sportach lub hobby.
Oto kilka przykładów „codziennych czynności” w pracy:
| Me levanto a las ocho cada lunes. | W każdy poniedziałek budzę się o ósmej. |
| Doy de comer al gato dos veces por día. | Karmię kota dwa razy dziennie. |
| A Paula estudia en la universidad. | Paula studiuje na uniwersytecie. |
2. Obecne wydarzenia
Kiedy mówisz po angielsku o rzeczach, które dzieją się właśnie w tej chwili, zwykle używasz czasu teraźniejszego. W języku hiszpańskim jest tak samo, ale możesz także użyć prostego czasu teraźniejszego, dokładnie tego się nauczyłeś.
Oto kilka przykładów obecnych wydarzeń:
| Estoy bien, gracias amiga. | Mam się dobrze, dzięki (przyjaciółko). |
| ¿Qué haces ahora? | Co teraz robisz? |
| Cocino la almuerza. | Gotuję lunch. |
3. Rzeczy, które wydarzą się w najbliższej przyszłości
Czasu tego możesz także użyć, gdy mówisz o rzeczach, które będą miały miejsce w najbliższej przyszłości. Na przykład, chociaż nie ma tu określonego terminu, zwykle oznacza to, że nie nastąpi to ani dzisiaj po południu, ani jutro. Zwykle oznacza to mniej więcej pół godziny.
Oto kilka przykładów wydarzeń w bliskiej przyszłości:
| Voy a la playa. ¿Vienes? | Idę na plażę. Idziesz? |
| Salgo para la cinema en media hora. | Za pół godziny wychodzę do kina. |
4. Koncepcje, które nie mają określonego czasu
Kiedy mówisz o rzeczach, które nie są istotne w czasie, a po prostu są, możesz użyć czasu teraźniejszego. Można go także użyć, mówiąc o pewnych rzeczach, które są po prostu powszechnie znane. Zwykle zobaczysz to, gdy mówisz o faktach, opiniach lub przysłowiach.
Oto przykład ponadczasowej koncepcji:
| Uno más uno son dos. | Jeden plus jeden to dwa. |
5. Hipotetyczne sytuacje
Możesz użyć czasu teraźniejszego, gdy mówisz o hipotetycznych sytuacjach, które jeszcze się nie wydarzyły lub które mogą się wydarzyć w przyszłości. Najważniejsze jest to, że nie są one w 100 procentach pewne.
Zwykle w tych zdaniach będziesz używać hiszpańskiej wersji „jeśli”, czyli „si”. Używaj czasu teraźniejszego, mówiąc o nich w zdaniu.
Oto kilka przykładów hipotetycznych sytuacji:
| Si tu hermana viene, vengo también. | Jeśli przyjdzie twoja siostra, ja też przyjdę! |
| Si llueve, no podemos ir a la playa. | Jeśli będzie padać, nie będziemy mogli iść na plażę. |
6. Mówienie o upływie czasu
Nawet jeśli technicznie mówisz o przeszłości, możesz użyć czasu teraźniejszego, aby mówić konkretnie o czasie, który minął. Dlatego, gdy używasz czasownika do opisania czasu, użyj formy czasu teraźniejszego.
Zwłaszcza dla początkującego zdanie to może być nieco zaawansowane, jednak po rozłożeniu na części wystarczy zastosować się do formuły zdaniowej.
Oto zastosowana formuła:
hace + (okres czasu) + que + (czasownik w czasie teraźniejszym)
| Hace tres años que jugamos fútbol juntas. | Minęły trzy lata, odkąd graliśmy razem w piłkę nożną. |
| Hace una semana que aprende tocar la guitarra. | Od tygodnia uczy się grać na gitarze. |
7. Zamawianie w restauracji
Możesz łatwo odwoływać się do czasu teraźniejszego i go używać w języku hiszpańskim, gdy będziesz prosić o coś pysznego do zjedzenia w restauracji lub supermarkecie.
Aby użyć czasu teraźniejszego podczas składania zamówienia, możesz powiedzieć:
| Me trae un vaso de agua, por favor. | Proszę, przynieś mi szklankę wody. |
| Quiero el pastel de chocolate. | Chcę ciasto czekoladowe. |
Chociaż istnieje wiele innych sposobów składania zamówień w restauracji, użycie czasu teraźniejszego w tych przykładach z łatwością wystarczy.
Jednakże, aby lepiej zrozumieć każdy z czasów czasowników, poniżej wyjaśniono każdy z nich:
Imperfect
Dla tego typu czasu istnieją dwa różne zestawy koniugacji. Aby zmienić czasownik tak, aby był używany w czasie niedokonanym, wystarczy dodać go na końcu rdzenia czasownika.
Tego typu czasu używamy, gdy mówimy o czynnościach, które miały miejsce w przeszłości i które nie miały określonego zakończenia. Mówiąc o ciągłych działaniach w przeszłości lub tych, które są bardziej nawykowe, użyjesz tego terminu.
Użyjmy słowa „hablar” i przeanalizujmy wszystkie terminy, w których występuje ten czasownik, co oznacza „mówić”.
W czasie niedokonanym:
yo hablaba: mówiłem, kiedyś mówiłem
Aby móc wskazać, że nie ma końca i wiedzieć, że powinieneś używać formy niedoskonałej, możesz skorzystać ze wskazówek z tych zwrotów:
| cada año | co rok |
| cada día | każdego dnia |
| a menudo/frecuentemente | często |
| a veces/de vez en cuando | czasem |
| siempre | zawsze |
Biorąc przykład z „hablar”, możemy spojrzeć na ten wykres w czasie niedokonanym:
| Yo | hablaba |
| tú | hablabas |
| él/ella/usted | hablaba |
| nosotros | hablábamos |
| vosotros | hablabais |
| ellos/ellas/ustedes | hablaban |
Czas Preterite
Będziesz używać tego czasu, opisując konkretne działania, które miały miejsce w przeszłości i miały punkt zakończenia (skończyły się), co oznacza, że jest on używany do opisania pojedynczego wydarzenia. Czas ten kontrastuje ze wspomnianym czasem poprzedzającym, czasem niedoskonałym, ponieważ działania użyte w czasie preterite nie są zwyczajowe ani ciągłe. Mają faktyczny punkt zakończenia, ponieważ mówią o jednym wydarzeniu.
W czasie preterite:
Carlos habló ayer sobre las galletas sabrosas. Carlos mówił wczoraj o pysznych ciasteczkach.
Podobnie jak w przypadku drugiej formy, możesz po prostu dodać końcówkę do rdzenia czasownika.
| Yo | hablé |
| tú | hablaste |
| él/ella/usted | habló |
| nosotros | hablamos |
| vosotros | hablasteis |
| ellos/ellas/ustedes | hablaron |
Czas przyszły
Używaj tego czasu, gdy mówisz o wydarzeniach, które mogą, ale nie muszą, mieć miejsce w przyszłości. W języku hiszpańskim istnieją ogólnie dwa sposoby określania czasu przyszłego.
Te dwa sposoby to przyszłość nieformalna, kiedy używasz formy „ir + a + bezokolicznik) i przyszłość prosta, w której odmieniasz końcówkę słowa, patrz poniżej.
Zastosowana tutaj formuła to „ir + a + infinitivo”.
Kiedy mówisz o simple future, będziesz miał na myśli to, co będzie lub powinno się wydarzyć. Można go również użyć, gdy mówimy o tym, co może się wydarzyć. Możesz użyć tego czasu, aby wyrazić możliwość, tak jakbyś używał angielskich słów „może” i „może” itp.
Podczas korzystania z tej formy końcówki są takie same:
| Yo | hablaré |
| tú | hablarás |
| él/ella/usted | hablará |
| nosotros | hablaremos |
| vosotros | hablaréis |
| ellos/ellas/ustedes | hablarán |
Czas Conditional
W uproszczeniu czas warunkowy używany jest wtedy, gdy zamierzasz mówić o tym, co by się stało, gdyby coś było prawdą. Możesz także użyć tej formy czasownika, próbując uprzejmie zadać prośbę lub pytanie.
Są one nieco łatwiejsze do koniugacji, ponieważ po prostu dodajesz końcówki, które się zmieniają, do bezokolicznika formy czasownika.
To jakby użyć odpowiednika angielskiego słowa „would”. Możesz użyć tej końcówki czasownika -ar dla wszystkich czasowników regularnych.
| Yo | hablaría |
| tú | hablarías |
| él/ella/usted | hablaría |
| nosotros | hablaríamos |
| vosotros | hablaríais |
| ellos/ellas/ustedes | hablarían |
Present Perfect
Używając tej formy, bierzesz czasownik pomocniczy, a następnie łączysz go z czasem złożonym i dodajesz imiesłów.
Możesz po prostu wziąć czas teraźniejszy od „haber”, co oznacza „mieć” (w pewnym sensie), a następnie dodać imiesłów.
Odmiana tej formy czasownika jest stosunkowo prosta, ponieważ używasz tej samej formy czasownika imiesłowu czasu przeszłego i po prostu zmieniasz słowo znajdujące się przed nim.
To jest „hablar” w czasie Present Perfect:
| Yo | he hablado |
| tú | has hablado |
| él/ella/usted | ha hablado |
| nosotros | hemos hablado |
| vosotros | habéis hablado |
| ellos/ellas/ustedes | han hablado |
Pluperfect Tense
Aby porozmawiać również o przeszłości, możesz użyć czasu przeszłego. Musisz ponownie użyć „haber”, ale zastosuj je w czasie imperfect.
Weź czas imperfect „haber” i dodaj go do imiesłowu czasownika, którego chcesz użyć. Używając naszego przykładu „hablar”, możemy go odmienić do czasu przeszłego i imiesłowu czasu przeszłego „hablado”.
To jest „hablar” w czasie pluperfect:
| Yo | había hablado |
| tú | habías hablado |
| él/ella/usted | había hablado |
| nosotros | habíamos hablado |
| vosotros | habíais hablado |
| ellos/ellas/ustedes | habían hablado |
Czas Preterit Perfect
Używając tej formy czasownika, weźmiesz czas preterit od „haber” i dodasz go do imiesłowu czasu przeszłego, czyli w tym przypadku „hablar”.
Ta forma jest powszechnie używana w piśmie i prawie nigdy nie jest słyszana w mowie.
| Yo | hube hablado |
| tú | hubiste hablado |
| él/ella/usted | hubo hablado |
| nosotros | hubimos hablado |
| vosotros | hubisteis hablado |
| ellos/ellas/ustedes | hubieron hablado |
Future Perfect
Mówiąc o przyszłości, możesz także użyć słowa „haber”. Future perfect forma nadal używa imiesłowu czasu przeszłego w jego formie męskiej, nawet przy opisywaniu przyszłości.
| Yo | habré hablado |
| tú | habrás hablado |
| él/ella/usted | habrá hablado |
| nosotros | habremos hablado |
| vosotros | habréis hablado |
| ellos/ellas/ustedes | habrán hablado |
Conditional Perfect
Aby użyć conditional perfect, ponownie przyjmiemy formę czasu przyszłego czasownika „haber”, a następnie dodamy imiesłów czasu przeszłego.
| Yo | habría hablado |
| tú | habrías hablado |
| él/ella/usted | habría hablado |
| nosotros | habríamos hablado |
| vosotros | habríais hablado |
| ellos/ellas/ustedes | habrían hablado |
Present Subjunctive
Ten czas wykorzystuje pierwszą osobę liczby pojedynczej czasu teraźniejszego, pozostawiając „o”, a następnie dodając nową końcówkę czasu subjunctive.
Weź pierwszą osobę liczby pojedynczej słowa „hablar”, czyli „hablo”. Następnie upuść „-o” i dodaj następujące końcówki:
| Yo | hable |
| tú | hables |
| él/ella/usted | hable |
| nosotros | hablemos |
| vosotros | habléis |
| ellos/ellas/ustedes | hablen |
Aby odmienić słowa kończące się na „-er” lub „-ir”:
| Yo | -a |
| tú | -as |
| él/ella/usted | -a |
| nosotros | -amos |
| vosotros | -áis |
| ellos/ellas/ustedes | -an |
Imperfect Subjunctive
Podobnie jak poprzedni czas jest tworzony przez przyjęcie pierwszej osoby liczby pojedynczej, imperfect subjunctive przyjmuje formę trzeciej osoby liczby mnogiej. Gdy już będziesz mieć tę formę, usuń „-ron”, a następnie dodaj nową końcówkę subjunctive.
Bez względu na to, jaki jest czasownik, końcówki są takie same:
| Yo | hablara |
| tú | hablaras |
| él/ella/usted | hablara |
| nosotros | habláramos |
| vosotros | hablarais |
| ellos/ellas/ustedes | hablaran |
Możesz także skorzystać z tych form:
| Yo | hablase |
| tú | hablases |
| él/ella/usted | hablase |
| nosotros | hablásemos |
| vosotros | hablaseis |
| ellos/ellas/ustedes | hablasen |
Present Perfect Subjunctive
Ta forma ponownie przyjmuje „haber”, a następnie dodawany jest imiesłów czasu przeszłego:
| Yo | haya hablado |
| tú | hayas hablado |
| él/ella/usted | haya hablado |
| nosotros | hayamos hablado |
| vosotros | hayáis hablado |
| ellos/ellas/ustedes | hayan hablado |
Pluperfect Subjunctive
I wreszcie, jest to forma „hablar” w pluperfect subjunctive, która jest utworzona przez wzięcie niedoskonałego czasu łączącego i dodanie go do imiesłowu czasu przeszłego.
| Yo | hubiera hablado |
| tú | hubieras hablado |
| él/ella/usted | hubiera hablado |
| nosotros | hubiéramos hablado |
| vosotros | hubierais hablado |
| ellos/ellas/ustedes | hubieran hablado |